Niezwykły świat

Odczepcie się od szopa! Felieton Doroty Sumińskiej

"Mamy ustawę mającą chronić zwierzęta, która wyraźnie piętnuje znęcanie się nad nimi. Niech mi ktoś udowodni, że polowania nie są znęcaniem się. Konkluzja jest taka, że myśliwych nie obowiązuje polskie prawo." Przedstawiamy felieton Doroty Sumińskiej z grudniowego, bożonarodzeniowego wydania miesięcznika "Wróżka".

Może właśnie dlatego, że Polacy przywiązują wielką wagę do świąt Bożego Narodzenia, deklarując pojednanie i wiarę, wybieram grudzień, by uderzyć do ludzkich sumień. Nie, nie będę dziś pisać o karpiach ani o tym, kim była świąteczna szynka, ale o tym, że polską naturą włada maleńka, ze statystycznego punktu widzenia, grupa ludzi.

W naszym kraju bardzo trudno jest uzyskać pozwolenie

...na broń palną, ale nie dotyczy to myśliwych. Jest ich ponad 132 tys., co w prawie czterdziestomilionowym państwie nie stanowi wiele. Jednak mimo to właśnie oni decydują o moim lesie, mojej łące i polanie. Jestem Polką, mieszkańcy lasów i całej natury w moim kraju to też Polacy – na czterech kończynach, ze skrzydłami i ci, którzy mogą tylko pełzać. Jednak oni praw żadnych nie mają, więc my musimy się za nimi ująć.

Zobacz też:

Szanowni państwo, żyjemy w czasach masowego wymierania gatunków spowodowanym działalnością człowieka. Zmiany klimatyczne szkodzą znacznie bardziej zwierzętom zależnym od klimatu niż nam, bo możemy się ogrzewać i chłodzić zależnie od potrzeby.

Wymieranie jednego gatunku powoduje efekt domina, bo zależności panujące w ekosystemach są bardzo podobne do zależności w metabolizmie, a więc funkcjonowaniu jednego organizmu. Gdy jeden narząd przestaje funkcjonować prawidłowo, inne nie mają szans na utrzymanie zdrowej formy działania.

szop pracz — Prawo faworyzuje myśliwych, ustanawiając pojęcie gatunku inwazyjnego. Fot. getty images/unsplash+

Co najsmutniejsze, sprawami ochrony przyrody zajmują się

...albo ludzie kompletnie nieznający jej praw, albo ci, którzy chcą na niej zarobić. W jednym i drugim przypadku nie ma co liczyć na rzetelną ochronę polskiej matki natury. Mamy też ustawę mającą chronić zwierzęta, która wyraźnie piętnuje znęcanie się nad nimi. Niech mi ktoś udowodni, że polowania nie są znęcaniem się.

Konkluzja jest taka, że myśliwych nie obowiązuje polskie prawo. Ta grupa ludzi po prostu lubi zabijać, więc łowiectwo klasyfikuje się jako sport. Dla mnie przerażające, bo przecież sport to przyjemność. Dodatkowo prawo faworyzuje myśliwych, ustanawiając pojęcie gatunku inwazyjnego. To taki, który wtargnął na nasz teren i wypiera rodzime gatunki. Sam wtargnął? Nie!

To my przywlekliśmy skazańca na śmierć za piękne futro, którym chcemy zasłonić swoją niechęć przetrwania bez wykorzystywania innych. To my chcieliśmy więzić w klatce śliczną papużkę, bo taka ładna. To my zapragnęliśmy żółwika z czerwonymi policzkami, a gdy syn nie chciał już zmieniać mu wody, wypuściliśmy zwierzaka do okolicznego stawu. To my sprowadzamy „egzotyczne” rośliny, bo szpan mieć je w ogrodzie. To my chcemy drewna z puszczy amazońskiej, bo stanowi dowód naszej zamożności. A że w nim są obce, drobne życia to już nie nasza sprawa.

Kto ma walczyć z gatunkami inwazyjnymi, gdy wymkną się z klatek, terrariów i ferm? Też my, a raczej ci z nas, którzy lubią sport zwany mordem. Tylko gatunek homo sapiens mógł utożsamić mord z udzielaniem pomocy. Zabijamy, aby ratować przyrodę, którą sami zniszczyliśmy. Czyż nie sen szaleńca?

Znana wszystkim historia nutrii rybnickich

Zwierząt zaprzyjaźnionych z okolicznymi mieszkańcami, więc nieczującymi strachu przed człowiekiem. Nie dało się uratować wszystkich i przetransportować do azyli. Prawie dwie setki zastrzelono, inkasując za to po dwa i pół tysiąca za zabicie jednej. Tak, proszę państwa, z naszych pieniędzy, zatem wszyscy braliśmy udział w tym mordzie.

Oczywiście populacja nutrii już się odrodziła, bo naturalnym sposobem zachowania gatunku jest lawinowy przyrost naturalny. A te tzw. inwazyjne z czasem wrastają w ekosystem. Przyroda ma nieograniczone możliwości samoregulacji i wystarczy się do niej nie wtrącać. Większość lokalnych gatunków była kiedyś inwazyjna, a potem o tym zapominaliśmy.

Co prawda trudno zapomnieć o szczurze wędrownym, który kiedyś opanował cały ludzki świat i mimo otwartej walki z nim nie udaje się go wytępić, i się nie uda. Szczur to szczególny przypadek, bo korzysta z naszych cywilizacyjnych zasobów, ale szop czy jenot to dzieci lasu.

Ostatnio z szopa zrobiono potwora

...który „zagraża” rodzimej przyrodzie w szatański wręcz sposób. Tymczasem to niezmiernie inteligentny, ale dość leniwy sybaryta. Lubi jeść, lecz nie lubi się zbytnio napracować. Odda jajko za słodkie owoce i jego dieta nastawiona jest na wszystkożerność. Jednak lufy myśliwych miotają ogniem nawet w karmiące szopie matki. Poza tym zaleca się dobijanie szopów kijem, miażdżenie czaszek lub zabijanie przez relokację kręgów szyjnych.

Tu nie obowiązuje ustawa o ochronie zwierząt i zakazie znęcania się. Gratuluję przestrzegania prawa. Polacy, obudźcie się! Nie pozwólcie na bezprawie, stańcie w obronie tych, którzy sami się nie obronią.

Tekst: Dorota Sumińska, doktor weterynarii, prowadzi w radiu popularne programy o zwierzętach
Fot. shutterstock