ABC Kosmogramu, część 2. Tajemnicze aspekty w horoskopie

Rodzaje aspektów

Koniunkcja – ma miejsce wtedy, kiedy dwie planety leżą bardzo blisko siebie, najlepiej w tym samym miejscu zodiaku. Realnie, na niebie, widoczne są one wtedy blisko jedna drugiej. To najprostszy, a jednocześnie najsilniejszy aspekt.

Opozycja – zachodzi wtedy, kiedy planety znajdują się dokładnie po przeciwnych stronach nieba i rysowane są w przeciwnych miejscach kosmogramu. Kąt pomiędzy nimi wynosi 180°.

Trygon, kiedy planety tworzą kąt 120°

Kwadratura – kąt 90°

Sekstyl – kąt 60°

Kwinkunks z kątem 150°

Półsekstyl – 30°

To nie koniec listy, bo w astrologii używa się ponadto kilkunastu tak zwanych „małych aspektów” – ale o nich na razie nie mówmy.

Jaki jest ich sens?

Najkrócej można powiedzieć, że poprzez aspekty planety współpracują ze sobą. A to, jak współpracują, czy korzystnie czy niekorzystnie dla danego człowieka, to już zależy od tego, który to aspekt. Są harmonijne i nieharmonijne, czyli „szczęśliwe” i „nieszczęśliwe”.

Na przykład trygon jest szczęśliwy i kiedy u kogoś w kosmogramie trygon tworzą, powiedzmy, Jowisz i Saturn, to człowiek ów jest sprawnym, rzutkim organizatorem, który zawsze znajduje najkrótsze drogi do celu. Ale jeśli Jowisz i Saturn ustawiły się w opozycji (nieszczęśliwy) – o, to wtedy nie jest tak dobrze i taki człowiek będzie miał skłonność do wybierania dróg pod górę i pod prąd.

Czyli, dla porządku: szczęśliwe aspekty to trygon i sekstyl, nieszczęśliwe – opozycja i kwadratura, sens pozostałych (m.in. koniunkcji) zależy od tego, jakie planety się ze sobą spotykają, gdyż jedne się lubią, jak Słońce i Jowisz – i wtedy układ jest korzystny, a inne się nie lubią, jak Mars i Neptun – i wtedy taki układ będzie niekorzystny.

Zobaczmy aspekty na przykładzie kosmogramu Anity Lipnickiej.