Amulety i talizmany

Jak oszukać złe oko? Są sposoby i amulety, ale ważna jest wiedza o działaniu złego oka. Sprawdź, jak go unikać i neutralizować

Czerwony sznureczek na nadgarstku, niebieska butelka na płocie, kubek z wodą wystawiany na noc przed dom… to tylko kilka sposobów, żeby złe oko nas nie dopadło. I to działa! I jeszcze parę innych: pęczek papryczek chili nad drzwiami, niebieski koralik na lusterku samochodu czy na biurku, specjalne znaki malowane czarnym tuszem na czole niemowląt, palenie ziół i kadzideł czy „odwracanie” usłyszanych komplementów…

W XXI wieku wciąz się chronimy przed złym okiem

Wiara, że za pomocą nieżyczliwego spojrzenia można rzucać urok, sprowadzający nieszczęście, istnieje we wszystkich kulturach od tysiącleci. W drugiej dekadzie XXI wieku ludzie wszystkich wyznań wciąż noszą amulety i talizmany, aby chronić się przed złym okiem. Lyst – platforma zajmująca się trendami w modzie – zanotowała w 2020 roku 58-procentowy wzrost sprzedaży biżuterii ochronnej; można ją nabyć zarówno w galeriach handlowych, jak i u drogich jubilerów.

W tym samym roku do gazet trafiła księżna Sussexu, Meghan Markle, pokazując się w takiej właśnie biżuterii. Jeszcze bardziej wymowne jest, że wiekowe już dziś osoby, zajmujące się zdejmowaniem uroków złego oka, są proszone o to o wiele częściej, niż kiedy były młode. Współczesny świat, nastawiony na sukces, napędzany obsesyjnym dążeniem do coraz większego bogactwa, sławy i pozycji, jest bowiem miejscem, gdzie zawiść, zazdrość i nieustanne porównywanie się z innymi są na porządku dziennym. A właśnie to tworzy negatywną energię, którą karmi się złe oko!

Tradycyjnie kryje się pod tym niechętne spojrzenie nieżyczliwych oczu. Ale urok równie dobrze można rzucić słowem, a nawet tylko negatywną intencją. I zrobić to nawet przypadkowo lub niechcący. A nadawca nawet nie wie, że to zrobił. Dlatego tak bardzo ważna jest wiedza o działaniu złego oka, jak go unikać, oraz jak neutralizować złą energię, gdy już została do nas wysłana.

oko proroka — Oko Horusa, najważniejszy symbol ochronny starożytnego Egiptu/fot. shutterstock

Jak oszukać złe oko?

O tym mówi wydana właśnie książka „Złe oko. Skuteczne zaklęcia i rytuały na odwracanie złych plotek, klątw i uroków”. Jej autor, Antonio Pagliarulo, włosko-amerykański badacz magii ludowej, pogaństwa i religii, odwiedził wiele krajów i różne społeczności, aby z pierwszej ręki poznać współczesne wierzenia i praktyki z nim związane. Powstał z tego niezwykły przewodnik, opisujący znane symbole ochronne, jak nazar, zwany też okiem proroka, ręka Fatimy czy oko Horusa.

A także unikatowe amulety, używane przez lokalne społeczności, jak popularna na południu Włoch cimaruta – wisiorek w formie rozgałęzionego pędu ruty, krzyż Tuaregów, używany przez koczowniczy lud z Sahary, czy popularny w Tajlandii takrut – amulet w kształcie rurki lub fiolki, kryjący w środku karteczkę z magicznymi formułami. Książka opisuje także rytuały magii ochronnej, stosowane dziś w praktyce w różnych miejscach świata. Uczy, jak ułożyć sobie rytuał do swojej sytuacji czy aktualnej potrzeby. Pokazuje wiele sposobów na łatwe wykonanie amuletu, który będzie miał potężną moc ochronną.

Czy złe oko to przesądy naszych babć?

Ale czy taka wiedza może się do czegoś przydać? Dla wielu współczesnych ludzi uroki, klątwy i złe spojrzenia to tylko przesądy naszych babć, ewentualnie ciekawostka ze starego folkloru, kwitowana uśmieszkiem. Antonio Pagliarulo w swej książce zwraca się do takich właśnie sceptyków, przekonując, że złe oko to nie jakaś skomplikowana magia, praktykowana przez czarownice czy magów, lecz powszechne zjawisko w każdym skupisku ludzkim, gdzie istnieją emocje i uczucia.

Każdy może, świadomie albo mimowolnie, rzucić złe oko i stać się jego ofiarą. Nikt nie jest bowiem odporny na zazdrosne spojrzenie czy nieszczery komplement. A raczej na negatywną energię, która jest wraz z nimi wysyłana. I żaden obszar życia nie leży poza zasięgiem oka. Narodziny dziecka, ślub, przeprowadzka do nowego domu, awans w pracy – takie wydarzenia zawsze stanowią pożywkę dla zazdrości.

Jak poznać, że padło się ofiarą złego oka?

Antonio Pagliarulo podpowiada:

"Objawy mogą zaznaczać się zarówno w ciele fizycznym, jak i w otoczeniu. Pomniejszą oznaką bywa ból głowy i wyczerpanie, poważniejszą – zawroty głowy, połączone z niebezpiecznym upadkiem. Typowa oznaka niezwiązana z chorobą to długi okres lawinowo następujących przejawów pecha: samochód zepsuł się dwa razy z rzędu, pękła rura w piwnicy, potem skradziono portfel…

Pomyśl o tym, kiedy ostatnio dopadł cię uporczywy pech. Może w jakiś zwykły poranek obudziłeś się z bólem głowy, który nie chciał przejść po zażyciu tabletki przeciwbólowej. Następnego dnia zepsuł ci się samochód, a potem pokłóciłeś się ze współpracownikiem. Później jeszcze zgubiłeś klucze, wylałeś na siebie kawę, a na dodatek potknąłeś się w drodze do domu.

Taka seria niefortunnych zdarzeń, choćby i pomniejszych, zasługuje na bliższe rozpatrzenie. Bo czy jest to logiczne, żeby tak wiele pechów przytrafiło się tak szybko, raz za razem, jednej osobie czy jednej rodzinie? Ludzie niezaznajomieni ze złym okiem zazwyczaj zdają sobie z niego sprawę dopiero po przeżyciu pasma pecha, na pozór bezprzyczynowego”.

Złe oko w akcji

W to wyjaśnienie doskonale wpisuje się historia Denise i Jacka z Nowego Jorku, którą Antonio Pagliarulo poznał podczas zbierania materiałów do książki. W 2014 roku mieli po 40 lat, byli szczęśliwym małżeństwem, sześć lat po ślubie i właśnie wprowadzili się do domu, który kupili na przedmieściach Nowego Jorku. Duży i okazały odzwierciedlał ich zawodowy i życiowy sukces. Od razu poczuli się tam świetnie. Po jakimś czasie postanowili urządzić parapetówkę dla rodziny i przyjaciół.

Przyjęcie udało się znakomicie. Ale już nazajutrz zaczęła się seria dziwnych wydarzeń. Najpierw rozszczelnił się kran w jednej z łazienek, potem wyłamał się zawias w szafce kuchennej. Następnie w środku nocy obudził ich huk. W holu na dole znaleźli na podłodze żyrandol w morzu tłuczonego szkła – jakimś cudem obluzował się i runął z sufitu. Kolejnego dnia poodklejały się płytki podłogowe na schodach, zaczął cieknąć kran w drugiej łazience, zacięły się drzwi od garażu i zalało im piwnicę.

Nie mogli pojąć, co się dzieje. Kupowali dom w idealnym stanie, teraz codziennie coś nowego w nim szwankowało. W dodatku o okno rozbił się ptak, zostawiając krwawą plamę na szybie. Jack zaczął cierpieć na chroniczne bóle głowy. Zaledwie tydzień po parapetówce byli wykończeni. Coraz częściej się kłócili, co nigdy im się wcześniej nie zdarzało. Jack, który w czasach studenckich spędził rok w Grecji i zetknął się tam z wierzeniami dotyczącymi złego oka, zaczął podejrzewać, że właśnie coś takiego mogło ich spotkać. Pewnie ktoś z gości pozazdrościł im pięknego domu… Nie wiedzieli jednak, do kogo mogliby się zwrócić o pomoc w środku Nowego Jorku.

W końcu agent, który sprzedał im dom, skontaktował ich z Amerykanką włoskiego pochodzenia, która zajmowała się odczynianiem złego oka. Zdziwiła się, że po kupieniu domu nie wykonali żadnego rytuału ochronnego i nie zawiesili amuletu, lecz prędko usunęła rzucony na dom urok. Dała im też dwa amulety: do powieszenia na drzwiach frontowych domu i do ich sypialni. Zaraz potem wrócił spokój – zarówno do domu, jak i do ich małżeństwa. Nic więcej się już nie zepsuło, a oni znów byli ze sobą szczęśliwi.

„Jeśli zatem dopada cię seria »przypadkowych« niefortunnych zdarzeń, lepiej uwierz w złe oko. I zacznij działać”

– pisze Antonio Pagliarulo.

Chroń się, gdy zapraszasz gości

W myśl zasady, że lepiej zapobiegać niż leczyć, warto zawczasu zaopatrzyć się w amulety i przeprowadzać rytuały ochronne niż potem odczyniać urok złego oka. Co na przykład mogli zrobić Denise i Jack, zanim zaprosili pierwszych gości do swego nowego domu? Przede wszystkim zaopatrzyć się w amulety!!!

Nie muszą być na widoku, można umieścić je dyskretnie, poza wzrokiem gości, i tak będą działały. Albo też zrobić dekorację o wyglądzie bardzo silnego amuletu, jakim jest nazar, czyli oko proroka. Na niebieskim talerzu należy usypać okrąg z soli, a w środku umieścić ząbek czosnku z wciśniętym ziarenkiem pieprzu. Talerz postawić tak, by nie rzucał się w oczy. Jeśli po przyjęciu amulet wygląda inaczej – na przykład pojawiła się rysa na czosnku, wypadł z niego pieprz albo też pojawiło się pęknięcie w solnym kręgu – znaczy, że przyjął na siebie atak złego oka.

Można też wykorzystać jako amulet oko Horusa. Jego symbol, pod wycieraczką, na której muszą stanąć goście, neutralizuje zazdrosne myśli związane z domem. Dobrze jest również powiesić blisko drzwi wejściowych duże lustro. Dzięki temu ewentualne złe oko zostanie od razu odbite do nadawcy, zanim zdąży zaszkodzić domowi. Natomiast po wyjściu gości warto spalić w domu określone zioła towarzyszące obrzędom magicznym i religijnym, chociażby kadzidło z naszych kościołów.

kadzidło — Po wyjściu gości warto spalić w domu zioła towarzyszące obrzędom magicznym i religijnym/fot. shutterstock

Można też używać dymu do oczyszczania pól energetycznych otaczających nasze domy, samochody, miejsca pracy czy przedmioty. Spalić różne nasiona, zioła, drewno i inne części roślin – dobrane do celu, jakiemu ma służyć dym. Jeśli w domu gościła duża grupa ludzi, dobrze sprawdzi się palone drewno sosnowe.

Jeżeli zaś ma się podejrzenia, że któryś z gości patrzył wokół z zazdrością, należy po jego wyjściu spalić w domu gałązkę rozmarynu. Dobrze jest posadzić koło domu jego krzew – podziała jak tarcza ochronna. Prostym i skutecznym sposobem ochrony domu jest też umieszczenie niebieskiego koralika w szklance z wodą i postawienie jej blisko głównego wejścia. Wodę należy wymieniać co trzy dni.

talizman — To, w co wierzysz, działa na ciebie/fot. shutterstock

To, w co wierzysz, działa dla ciebie

Najbardziej chyba dziś znany amulet – nazar zwany też okiem proroka – wywodzi się z muzułmańskich kręgów kulturowych dzisiejszej Turcji, lecz jest popularny na całym świecie. I jak twierdzi Antonio Pagliarulo, działa jednakowo dla każdego, jeśli tylko stosuje się go w zgodzie z własnym wewnętrznym przekonaniem. Wybierając dla siebie amulet, należy zwracać uwagę, który symbol do nas przemawia, z którym poczujemy jakąś więź.

Sam Pagliarulo, choć jest katolikiem i w rytuałach ochronnych często odwołuje się do pomocy katolickich świętych, określa się jako czciciel Hekate, starożytnej bogini ciemności, czarów, magii oraz świata istot i zjawisk nadprzyrodzonych. Wśród wielu swoich amuletów ma także koło Hekate i czasem chodzi na rozdroża, by wyrecytować poświęcone jej zaklęcie.

Czym sie różni amulet od talizmanu

Warto pamiętać, że amulet to nie to samo co talizman. Potocznie stosuje się te słowa zamiennie, ale oba pełnią różne funkcje. Amulet zapewnia ochronę przed negatywnymi energiami i sytuacjami. Talizman ma przynosić szczęście, ofiarować noszącej go osobie pozytywną energię. Istnieje wiele potężnych starożytnych amuletów o wielkiej mocy ochronnej, które można po prostu kupić (w krajach ich pochodzenia lub w biżuteryjnej wersji u jubilerów). Albo po prostu wykonać je samemu, z dowolnego materiału. Nosić je też jako biżuterię bądź w kieszeni, torebce czy wozić w skrytce samochodu.

Talizmanem może być właściwie wszystko. Każdy chyba miał kiedyś „szczęśliwy” długopis, którym pisał egzaminy lub podpisywał ważne dokumenty. Albo przynoszący szczęście sweter, nosił zajęczą łapkę, „szczęśliwy” kamień czy wieszał nad drzwiami podkowę. W swojej książce Antonio Pagliarulo podpowiada, że talizmanem może być nawet samodzielnie zrobiony obrys własnej dłoni, pomalowany farbami na potrzebny w danej chwili „ochronny” kolor i noszony w torbie.

To samo dotyczy rytuałów odczyniających urok już rzuconego złego oka.

„Wiele osób uważa, że złe oko może wygonić tylko ktoś, kto wyszkolił się w tym i zdobył doświadczenie. Albo kto odziedziczył ściśle strzeżony plemienny lub rodzinny rytuał, przekazywany z pokolenia na pokolenie”

– pisze Antonio Pagliarulo.

„Ale tak naprawdę złe oko może zwalczyć każdy, kto się tego nauczy. To wymagający proces, bo gdy już wybierze się odpowiednią dla siebie technikę, trzeba ją doskonalić przez całe życie”.

Używa się do tego prostych rekwizytów, np. wody, świec, zapałek, kolorowych sznureczków i wstążek, zwykle czerwonych lub niebieskich, papieru, nasion. Podczas rytuału wypowiada się zaklęcia, inkantacje lub modlitwy, kierowane do świętych chrześcijańskich albo starożytnych bóstw. Ważne, żeby czuć osobistą bliską więź z danym świętym lub bóstwem i dobrze się czuć w pracy z konkretnymi rekwizytami.

Odwrócić oko od dziecka

W naszym kręgu kulturowym przyjęła się czerwona wstążka bądź kokardka przy wózku lub na ubranku dziecka – jaskrawy kolor ma rozproszyć złe spojrzenie kierowane na nie. Jednak taki amulet, aby chronił, nie musi być widoczny. Antonio Pagliarulo pisze, że w jego rodzinnej Italii czerwoną kokardkę zwykle przypina się dziecku po wewnętrznej stronie ubranka; tak samo „wyposaża” się koszulkę, w której jest trzymane do chrztu. We Włoszech, gdy ktoś komplementuje dziecko, powinien na końcu dodać „Szczęść Boże”. Jeśli tego nie zrobi, rodzic musi wykonać dłonią znak ochronny i splunąć trzy razy na ziemię, by ewentualna zawiść w takim komplemencie nie dosięgła dziecka.

Rytuały dnia powszedniego

Chcesz się ustrzec złego oka w dniu ślubu?

„Przygotuj ziołowy amulet: napluj na listek bazylii, zroluj go do siebie, przewiąż niebieskim sznureczkiem, a na koniec dnia spal”

– radzi Pagliarulo. Jeśli złe oko powoduje problemy w małżeństwie, przyda się pęczek natki pietruszki przewiązany czerwonym sznurkiem. Należy zamieść nim łóżko wieczorem, a drugi pęczek ususzonego ziela włożyć do woreczka i wsunąć pod materac. Samochód zbezpieczy łyżka oliwy z kawałeczkiem czosnku – odrobiną takiego olejku trzeba namaścić drzwi oraz każde okno.

Dużą moc ochronną mają goździki, kiedyś zawsze nosili je przy sobie egzorcyści. Dziewięć goździków włożonych do woreczka i noszonych przy sobie bądź powieszonych w domu odegna złe oko. Można się też nimi zabezpieczyć w miejscu pracy. Jeden goździk należy przykleić taśmą pod blatem biurka, ostrym końcem od siebie.

Czasem trzeba pomóc sobie szybko, gdy odczuwa się działanie negatywnej energii, a nie ma warunków ani czasu na normalny rytuał. Wtedy wystarczy zwykła zapałka. Ogień oczyszcza, kiedy więc zapałka płonie, należy wyszeptać modlitwę lub ochronny werset.

I na koniec najprostszy sposób, aby z dużym prawdopodobieństwem ustrzec się złego oka: nie przechwalać się. Gdy zbyt dużo mówimy o swoim życiowym powodzeniu, to jakbyśmy sami robili z siebie tarczę dla złego oka, bo zawsze znajdzie się ktoś nieżyczliwy, kto nam pozazdrości. A kiedy inni nadmiernie nas chwalą, zawsze warto „odwrócić” komplement. Można powiedzieć: „Dziękuję, ale właśnie dziś przytrafiło mi się…”, po czym dodać jakąś drobną przykrość. Niekoniecznie prawdziwą. Ważne, żeby wyrównać zaburzoną równowagę, bo jak mówi stare porzekadło: „Zbyt wiele dobra często owocuje czymś złym”.

tekst: Ewelina Dera
fot. shutterstock